14 Απρ 4ο Γυμνάσιο Κέρκυρας – Ένας ραδιοφωνικός διαγωνισμός

Βάσια Λιγκάρου, Μαριαλένα Γαστεράτου, Αναστασία Λιούκα, Β τάξη γυμνασίου

Σε μια γειτονιά της Αθήνας κατοικεί ο Θεόδωρος με τους γονείς του. Ο Θεόδωρος είναι ένας δεκατετράχρονος έφηβος, όχι πολύ καλός μαθητής αλλά με μεγάλο ταλέντο στην κιθάρα. Μάλιστα, θα ήθελε όσο τίποτε να ακολουθήσει επαγγελματικά τον κλάδο της μουσικής, αλλά οι γονείς του είναι κάθετα αντίθετοι στην επιλογή του αυτή.

Ένα ήσυχο μεσημεράκι, καθώς ο Θεόδωρος έπαιζε απορροφημένος την κιθάρα του, η μητέρα του μπήκε στο δωμάτιο και ξεκίνησε να του φωνάζει.

«Σταμάτα, παιδί μου, να παίζεις επιτέλους αυτή την κιθάρα, ξέρεις πως δεν πρόκειται να σε βοηθήσει πουθενά στη ζωή σου!».

Εκείνος  έσκυψε το κεφάλι του, άφησε την κιθάρα του και προσπάθησε να μη δώσει σημασία στη μητέρα του. Ύστερα αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο την κολλητή του, την Μυρτώ, και της ζήτησε, αν γινόταν, να πάνε μια βόλτα, επειδή ήθελε να συζητήσουν.

Το απόγευμα συναντήθηκε με την Μυρτώ στην πλατειά κοντά στο σπίτι της. Η Μυρτώ φαινόταν λίγο ανήσυχη, επειδή είχε αγχωθεί για το τι θα της έλεγε ο Θεόδωρος. Χαιρετήθηκαν και κάθισαν σε ένα παγκάκι.

«Τι έγινε; Είναι πολύ σημαντικό;» ρώτησε η Μυρτώ γεμάτη άγχος .

«Κοίτα, η αλήθεια είναι πως εδώ και καιρό νιώθω ότι οι γονείς μου συνέχεια με μειώνουν. Τους έχω εξηγήσει πάρα πολλές φορές ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, οι ίδιοι δεν μπορούν να το καταλάβουν», της απάντησε με πίκρα ο Θεόδωρος.

Η Μυρτώ θυμήθηκε τότε ότι στον ραδιοφωνικό σταθμό όπου δουλεύει ο πατέρας της διοργανώνεται για την επόμενη εβδομάδα ένας μουσικός διαγωνισμός για εφήβους. Παρόλ’ αυτά αποφάσισε να του το κρατήσει μυστικό και να μην του πει τίποτα μέχρι την ημέρα του διαγωνισμού.

«Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά, έχεις πολύ χρόνο ακόμα μέχρι να σπουδάσεις», του είπε μόνο.

Ο Θεόδωρος γύρισε σπίτι με θετικές σκέψεις. Η Μυρτώ από την άλλη πλευρά ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει, για να τον βοηθήσει. Με το που έφτασε σπίτι της, έτρεξε στον πατέρα της και τον ρώτησε για τον διαγωνισμό. Ο πατέρας της στην αρχή παραξενεύτηκε, διότι ήξερε ότι η Μυρτώ δεν ασχολείται με τη μουσική, εκείνη όμως του εξήγησε ότι πρόκειται για τον Θεόδωρο. Του ζήτησε να της δώσει μία αίτηση συμμετοχής να συμπληρώσει. Της υποσχέθηκε ότι θα της έφερνε μια την επόμενη μέρα και η Μυρτώ πήγε στο δωμάτιο της γεμάτη ενθουσιασμό.

Την επόμενη μέρα περίμενε με ανυπομονησία τον πατέρα της να γυρίσει από την δουλειά και να της φέρει την αίτηση. Όταν κατά τις δυο το μεσημέρι άκουσε τα κλειδιά του στην πόρτα, πετάχτηκε αμέσως από τον καναπέ που καθόταν. Άρπαξε την αίτηση από τα χέρια του και έτρεξε στο δωμάτιό της. Όταν τελείωσε, χαμογέλασε ευχαριστημένη. Φύλαξε την αίτηση στο ντοσιέ της και τηλεφώνησε στον Θεόδωρο.

Συναντήθηκαν το ίδιο απόγευμα, όπως πάντα, στην πλατεία της γειτονιάς της. Ήθελε να μην του το πει ακόμη, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Θεόδωρος ενθουσιάστηκε αμέσως, ταυτόχρονα όμως ήταν και διστακτικός. Φοβόταν μήπως δεν τα καταφέρει.

Άρχισε όμως καθημερινή πρόβα κρυφά απ’ τους γονείς του, για να προετοιμάσει το τραγούδι που θα τραγουδούσε στον διαγωνισμό. Και όσο η μέρα πλησίαζε η αγωνία του κορυφωνόταν.

Την ημέρα του διαγωνισμού ξύπνησε ιδιαίτερα αγχωμένος. Έκανε μια τελευταία πρόβα στο τραγούδι του, ετοιμάστηκε και έφυγε για τον ραδιοφωνικό σταθμό. Όταν έφθασε εκεί, είδε πολλά ακόμα παιδιά και αυτό τον έκανε ακόμα πιο αγχωμένο. Είδε και την Μυρτώ, η οποία στάθηκε δίπλα του, όσο περίμενε τη σειρά του.  Όταν φώναξαν το όνομά του, ένιωσε αποφασιστικότητα και κατευθύνθηκε στο πλατό. Μετά από λίγο ξεκίνησε να τραγουδάει το τραγούδι του.

Οι γονείς του τα έμαθαν όλα από το ραδιόφωνο, διότι ο διαγωνισμός ήταν σε ζωντανή μετάδοση. Έμειναν έκπληκτοι, όταν διαπίστωσαν πόσο όμορφη ακουγόταν η φωνή του παιδού τους μέσα απ’ τα ραδιοφωνικά κύματα και τον περίμεναν με αγωνία να γυρίσει σπίτι. Ο Θεόδωρος επέστρεψε πραγματικά ευχαριστημένος και είδε τους γονείς του να τον περιμένουν καθισμένοι στον καναπέ.

«Θεόδωρέ μου, πού ήσουν τόσην ώρα, ανησυχήσαμε», είπε η μαμά του.

«Είχα πάει να συναντήσω την Μυρτώ», απάντησε εκείνος.

«Ξέρουμε πολύ καλά πού είχες πάει και πιστεύουμε ότι κάναμε λάθος τόσον καιρό που δεν μπορούσαμε να δούμε το ταλέντο σου. Σε ακούσαμε από το ραδιόφωνο και είμαστε πολύ περήφανοι για σένα. Αν μας το έλεγες, θα είχαμε δείξει περισσότερη κατανόηση απ’ όσο νομίζεις».

Ο Θεόδωρος συγκινημένος έτρεξε και τους αγκάλιασε.

Μετά από λίγες μέρες τα αποτελέσματα είχαν βγει. Ένας φάκελος στάλθηκε στο σπίτι του Θεόδωρου, που του ανακοίνωνε ότι ο νικητής του διαγωνισμού ήταν αυτός. Έτρεξε αμέσως στους γονείς του και στην Μυρτώ, να τους πει για την μεγάλη του επιτυχία. Είχε κερδίσει υποτροφία για ένα μεγάλο μουσικό κολλέγιο στην Αγγλία και επιτέλους θα μπορούσε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.