06 Απρ Η Φίλια, παραμύθι για σχολικό ραδιόφωνο

«Η Φίλια, η συμμαθήτριά μας που έβλεπε μονόφθαλμα αλλά όχι κοντόφθαλμα»

Πολλά χρόνια πριν , σε ένα σχολείο σαν το δικό μας , ήταν μαθήτρια ένα όμορφο κοριτσάκι με ξανθά σγουρά μαλλιά και ροδαλά μάγουλα.

Σε κέρδιζε από την πρώτη στιγμή με τη χαρά της και τη καλή διάθεσή της. Η αγάπη για ζωή, για τα άλλα παιδιά σίγουρα μπορούσε να την κάνει ηρωίδα του Σαίντ Εξυπερύ , αφού ήταν ο οδηγός της .

Όπως όλοι , έχουμε τις διαφορές μας , ξανθοί – μελαχρινοί, νικιώτες ή ολυμπιακοί, έτσι κι η Φίλια είχε μια διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, το δεξί ματάκι της ήταν τυφλό και πιο μικρό από το αριστερό. Η Φίλια γεννήθηκε έτσι και μεγαλώνοντας έμαθε να ζει με αυτό κι έδειχνε μεγάλη δύναμη σε ερωτήσεις άλλων παιδιών που δεν μπορούσαν να το καταλάβουν και τη ρωτούσαν «Γιατί Φίλια, δεν πας στον μάστορα να φτιάξεις το ματάκι σου;»

Η Φίλια τις/τους εξηγούσε ότι δεν φτιάχνεται και τα υπόλοιπα παιδιά βλέποντας το καθένα τις διαφορές που είχε σε σχέση με τα άλλα τής απαντούσαν: «Δεν πειράζει, εμείς σε αγαπούμε και με ένα ματάκι».

Στη ζωή μας δεν συναντούμε μόνο ευγενικούς ανθρώπους αλλά πολλές φορές και αγενείς που γίνονται πολύ ενοχλητικοί . Έτσι το «χαλασμένο ματάκι» της Φίλιας την έφερνε αντιμέτωπη με ανθρώπους που σίγουρα δε θα έκανε παρέα αλλά τα σχόλιά τους την ενοχλούσαν και γι’ αυτό κάποιες στιγμές ένιωθε ανασφαλής. Όπως ήταν πειραχτήρι και χωρατατζού καμούφλαρε το δεξί μάτι της κάνοντας την πειρατίνα και έβγαζε φωτογραφίες προφίλ σχεδόν πάντα από το «καλό» αριστερό μάτι , που είχε ένα υπέροχο γαλάζιο χρώμα.

Η Φίλια είχε καλούς γονείς που ποτέ δεν τη συνέκριναν με άλλα παιδιά ή με τον αδελφό της. Της πρόσφεραν ίσες ευκαιρίες. Ο δυνατός της χαρακτήρας και οι καλές/οί συμμαθήτριες/τές τη βοήθησαν να μην το κρύβει κι αφού ήταν ρεπόρτερ στο σχολικό ραδιοφωνικό σταθμό «Τον Μαθητόκοσμο» αποφάσισε στην τελευταία εκπομπή πριν να πάει στο Γυμνάσιο να την αφιερώσει στον εαυτό της δείχνοντας την αγάπη για όλα τα παιδιά που μπορεί να διαφέρουν από τα άλλα.

Την άλλη μέρα στις τοπικές εφημερίδες , στο κέντρο της πρώτης σελίδας κυριαρχούσε η πρώτη της φωτογραφία ανφάς. Ο τίτλος «Η συμμαθήτριά σας με το ένα μάτι, η ιστορία της ζωής μου» .

Οι εφημερίδες έγιναν ανάρπαστες κι η ραδιοφωνική εκπομπή της viral και η εκπομπή συγκεντρώνοντας χιλιάδες υποστηρικτικά σχόλια. Με αυτό τον τρόπο η Φίλια συστήθηκε σε αγνώστους που διάβασαν το δημοσίευμα κι άκουσαν την εκπομπή της της. Και ξανασυστήθηκε σε γνωστούς, που μέχρι τότε την έβλεπαν πάντα με σκουρόχρωμους φακούς. Κι έστειλε το μήνυμα σε όλες/ους ότι είναι απαραίτητο να μάθουμε να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα καθώς ο κοινωνικός περίγυρος δεν είναι πάντα υποστηρικτικός . Η προκατάληψη με τους “διαφορετικούς” θα πρέπει να πάψει να υπάρχει . Άλλωστε όπως γράφει κι ο Σαιντ Εξυπερύ: την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια αλλά η καρδιά.

Και ζήσαμε στο σχολείο μας καλά κι η φίλη μας η Φίλια καλύτερα, γιατί όπως λέει κι η ίδια «Τα παιδιά πάντα ρωτούν, γιατί είναι η φύση τους τέτοια. Και το κάνουν χωρίς κοινωνικούς φραγμούς. Το θέμα είναι πώς το αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι. Τότε διαπίστωσα ξανά ότι αυτοί δυσκολεύονται στην αντιμετώπιση και τη διαχείριση τέτοιων ευαίσθητων θεμάτων. Πώς ενθαρρύνεις ένα παιδί, πώς αυξάνεις την αυτοπεποίθησή του, πώς του μαθαίνεις να διαχειρίζεται τις καταστάσεις. Αν το εκπαιδεύσεις σωστά και με αγάπη, τότε δεν θα υπάρχει καμία αμηχανία και καμία ενοχή».

Αφιερωμένο στη Φίλια Μ. μια σύγχρονη καθημερινή ηρωίδα, που μας κάνει περήφανους που είμαστε άνθρωποι.