14 Απρ 4ο Γυμνάσιο Κέρκυρας – Το ραδιόφωνο μπορεί να σε απογειώσει

Βασίλης Μεταξάς, Μάκης Ξενίδης, Β’  τάξη

Οι περισσότεροι άνθρωποι κυνηγούν από μικροί τα όνειρά τους, μα δεν καταφέρνουν πάντα να τα πραγματοποιήσουν λόγω των οικονομικών και γενικών δυσκολιών που συναντούν συχνά μπροστά τους. Εγώ, αντιθέτως, υπήρξα ένας από τους τυχερούς, αφού κατάφερα να ξεπεράσω τα εμπόδια της ζωής και να καταλήξω να γίνω αυτό που είμαι τώρα.

Όλα ξεκίνησαν, λοιπόν, από ένα μικρό ραδιόφωνο που μου χάρισαν οι γονείς μου ως δώρο γενεθλίων, όταν ήμουν σε ηλικία 8 ετών. Ακούγεται εξωπραγματικό, αλλά στ’ αλήθεια η καριέρα μου ξεκίνησε από ένα οικονομικό δώρο γενεθλίων όπως αυτό. Το συγκεκριμένο αντικείμενο ήταν ό,τι καλύτερο κατείχα κατά τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας, αφού οι γονείς μου ποτέ δεν μπόρεσαν να μου αγοράσουν ακριβά παιχνίδια λόγω της περιορισμένης οικονομικής τους άνεσης.

Εξαρχής ένιωσα ότι το συγκεκριμένο δώρο θα μου άλλαζε την ζωή. Όταν πρωτοείδα το ραδιόφωνο, άρχισα να το «ερωτεύομαι»! Από την ημέρα εκείνη και μετά, κάθε φορά που έμπαινα στο αμάξι των γονιών μου, ζητούσα επειγόντως να ανοίξουν το ράδιο, γι’ αυτό και αρκετές φορές, που με αγνοούσαν ή για δικούς τους λόγους δεν το άνοιγαν, δημιουργούσα εντάσεις και φασαρίες κατά τη διαδρομή. Ήθελα να μη χάνω καμιά εκπομπή. Άρχισε λοιπόν να εμφανίζεται στη συνέχεια η έντονη επιθυμία μου να γίνω και εγώ ραδιοφωνικός παραγωγός. Περνούσανε τα χρόνια αλλά ο ζήλος και η αγάπη γι’ αυτό που ήθελα να ακολουθήσω δε χανόταν, αντιθέτως, η επιμονή μου με βοήθησε αρκετά να πετύχω το στόχο μου.

Φτάνοντας στην ηλικία των 17 ετών, με τη βοήθεια από κάποιους φίλους, με δέχθηκαν σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Όπως όλοι γνωρίζουν, ο καθένας ξεκινάει την καριέρα του από χαμηλά, έτσι κι εγώ, που δεν υπήρξα εξαίρεση, έκανα την πρώτη μου ραδιοφωνική εκπομπή σε έναν σταθμό στο νησί μου, το οποίο δε φημίζεται και τόσο για τα ραδιοφωνικά του δρώμενα. Η εμπειρία ωστόσο ήταν για μένα εξαιρετική και ήμουν απ’ την αρχή σίγουρος ότι επρόκειτο να πάω πολύ μπροστά.

Και πράγματι! Έχοντας κάνει πλέον την πρώτη μου ραδιοφωνική παρουσίαση, η οποία αναγνωρίστηκε απ’ το κοινό ως μια από τις καλύτερες που εδώ και δεκαετίες έχουν ακουστεί στο νησί μας, δέχτηκα λίγες μόνο μέρες μετά προτάσεις από την καλύτερη και πιο φημισμένη για τη ραδιοφωνική της εμπειρία πόλη της Ελλάδας, την Αθήνα μας. Προφανώς και δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη και αμέσως ξεκίνησα για εκεί. Με χαροποιούσε πολύ αυτό που συνέβαινε, όχι μόνο επειδή θα ικανοποιούσα την επιθυμία μου, αλλά επιπλέον επειδή θα μπορούσα να βοηθήσω και την οικογένεια μου. Ένιωθα ότι η Αθήνα θα μπορούσε να με ανεβάσει πολύ ψηλά!

Έτσι και έγινε λοιπόν, αφού μερικούς μήνες αργότερα και ενώ ήδη εξέπεμπα από έναν μεγάλο αθηναϊκό σταθμό, δέχτηκα τηλεφώνημα από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από τη Γερμανία. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, βλέποντας το φαρδύ χαμόγελο που σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος, ότι οι προτάσεις που μου έγιναν ήταν τουλάχιστον καλές. Και όμως δεν ήταν απλά καλές, ήταν απίθανες! Ήθελαν να με προσλάβουν στη Radio Man, τη διασημότερη ραδιοφωνική εταιρεία της χώρας! Θα ήταν πράγματι περίεργο να απορρίψω μια τέτοια χρυσή ευκαιρία, γι’ αυτό και δέχτηκα αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη και δισταγμούς.

Η ραδιοφωνική μου καριέρα προχωρούσε, λοιπόν, με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Δεν ένιωσα ποτέ φόβο και αμφιβολίες για το αν θα κρατούσε για πολύ. Είχα μια παράξενη αυτοπεποίθηση. Κάθε «σκαλοπάτι» προς την κορυφή με γέμιζε περισσότερη σιγουριά. Και στην Γερμανία τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα ήθελα, πληρωνόμουν καλά και απολάμβανα τη δουλειά μου. Αν και με δυσκόλεψε αρκετά στην αρχή η προσαρμογή μου σε μια τόσο αναπτυγμένη και μεγάλη χώρα, κατάφερα τελικά να βρω τον έλεγχο. Τα πήγαινα τόσο καλά, ώστε τώρα να με λατρεύουν και οι Γερμανοί ακροατές.

Όμως σιγά σιγά άρχισε να με κατακλύζει με ένταση το συναίσθημα της νοσταλγίας για τους γονείς μου. Τους είχα αφήσει νωρίς και κάπως ξαφνικά, απείχαμε πολύ. Βρέθηκα αρκετές φορές σε κατάσταση να θέλω να επιστρέψω σ’ αυτούς, αφού το να τους ακούω δυο ή τρεις φορές τον μήνα στο τηλέφωνο δεν μου ήταν αρκετό. Κι εκεί που ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω κοντά τους, δέχτηκα μια νέα πρόταση από Νέα Υόρκη αυτή τη φορά. Πραγματικά δεν πίστευα στα αυτιά μου, όταν μου πρότειναν να γίνω παρουσιαστής σε μια από τις διασημότερες εκπομπές του κόσμου. Για κάποιο λόγο πολλές παλιές αναμνήσεις ήρθαν τη στιγμή εκείνη στο μυαλό μου, όπως τα παιχνίδια που έπαιζα με τα υπόλοιπα φτωχόπαιδα της γειτονιάς ή οι ώρες που ξόδευα πατώντας τα κουμπιά του ραδιοφώνου. Βρέθηκα σε σοβαρό δίλημμα. Μπορώ να πω πως ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωσα τόσο έντονη τη λαχτάρα για χρήματα. Απέρριψα λοιπόν την οικογένεια και την πατρίδα και μπροστά μου ήταν μόνο η Αμερική.

Μέρες αργότερα ο παγκόσμιος πληθυσμός μπορούσε να με παρακολουθήσει να παρουσιάζω το Make It Simple, ένα πολύ γνωστό αμερικάνικο τηλεπαιχνίδι. Μου έλειπαν βεβαίως πολύ οι γονείς μου, αλλά κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα. Το να  περάσω από το ραδιόφωνο στην τηλεόραση ήταν σπουδαίο. Και ενώ η έλλειψη και η σκέψη της οικογένειάς μου ήταν στιγμές που με αποσυντόνιζε, μια μέρα οι διαγωνιζόμενοι στην εκπομπή μου ήταν οι ίδιοι οι γονείς μου, οι οποίοι αποφάσισαν να ξοδέψουν όλα τα χρήματα που είχαν στην άκρη και να έρθουν στην Αμερική να μου κάνουν έκπληξη. Τους είχα λείψει πολύ. Εκείνη τη μέρα, εξαιτίας της υπερβολικής χαράς και συγκίνησης, δεν μπορούσα να παρουσιάσω! Συγκινήθηκε και το κοινό μαζί μας.

Και βέβαια, απ’ τη στιγμή που ο μισθός και το σπίτι μου ήταν μεγάλα, ζήτησα απ’ τους αγαπημένους μου να μείνουν μαζί μου στη Νέα Υόρκη κι εκείνοι δέχτηκαν. Τους φάνηκε δύσκολο αρχικά να ενταχθούν  σε μια τόσο διαφορετική κοινωνία αλλά αυτό το μικρό πρόβλημα σύντομα λύθηκε.

Η μοίρα, λοιπόν, με συμπάθησε και αποφάσισε να μου χαρίσει μια καλή ζωή ισορροπώντας καριέρα και οικογένεια. Πάντα να εκτιμάς κάτι τόσο απλό και καθημερινό όσο ένα ραδιόφωνο, γιατί αυτό μπορεί να χτίσει το μέλλον σου και να σου προσφέρει πολλά!